Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Decatur Navigator, maar ik besloot het terug te brengen voor kerstavond. Vrolijk Kerstfeest!
Ik kan me niet herinneren dat ik als kind ooit om een cadeautje heb gevraagd. Je zou denken dat ik iets wilde hebben met een felle passie, maar ik was meer bezig met kwantiteit van geschenken dan met de werkelijke kwaliteit. Zolang ik berekende dat mijn broers en ik dezelfde waarde in onze cache hadden, was er vrede op aarde onder onze kerstboom.
Hoewel ik zou willen beweren dat ik een van die kinderen was die wanten verzamelden en vrijwilligerswerk deed in een gaarkeuken, is het niet waar. Ik ben hebzuchtig. Mijn kleine stem vraagt: is dat alles? Na het openen van een of twee cadeautjes.
Het was een speciale gloed die ik associeer met Kerstmis. Het was de gloed van de zonsondergang. Mijn ouders waren niet blij dat hun kerstcadeaus om vier uur ’s nachts werden geopend door ongeduldige kinderen.
Wij kinderen moesten wakker blijven tijdens de lange uren van daglicht voordat de duisternis viel. Wed proberen te slapen, maar ja dat werkte. We speelden bordspellen zo aandachtig als achtjarigen aan CSPAN zouden betalen. Hoewel het verschrikkelijk was, zouden onze harten fladderen van opwinding als de zon onderging onder het huis van meneer Schmidt in het westen.
Er was altijd nog een laatste obstakel tussen ons en onze schat aan speelgoed die op ons wachtte: het kerstavonddiner waar mijn moeder drie uur aan had gewerkt. De geur van kalkoen koken terwijl ik de zon centimeters lager aan de hemel zag staan, is een van mijn meest levendige herinneringen aan Kerstmis. Het rook altijd heerlijk, maar mijn maag deed pijn van het wachten op de opening van het cadeau. Ik kon er geen slikken.
Mijn broers waren niet zo gelukkig. Tot afgrijzen van hongerige kinderen in Afrika werden onze borden niet schoongemaakt op kerstavond. Mijn ouders glimlachen nog steeds naar me terwijl ze langzaam aten. Ze wisten dat ze ons martelden, maar ze vonden het geweldig.
Dan zou eindelijk het magische moment komen en mijn vader zou een 8-sporen band in de recorder plaatsen. Ik denk dat ik meer geniet van het luisteren naar de geluiden van Kerstmis dan wanneer ze op video waren opgenomen. Deze geluiden kunnen veel herinneringen oproepen. Niet alleen met Kerstmis, maar ook van mijn jongere familie. Het is leuk om te weten dat die geluiden nog steeds doorgaan in een oneindig universum.
Ik was echter hebzuchtig, egoïstisch en competitief. Het beste deel van mijn leven was toen ik in bed lag, nadat ik al mijn nieuwe gadgets, speelgoed en knuffels in de slaapkamer had gezet. Mijn ouders waren niet religieus. Hoewel we niet naar de kerk gingen, werd begrepen dat ons geloof in God vastgehouden werd. Het was alleen zo dat we geen spandoek droegen om ons geloof te verkondigen.
Identiteitskaart liggen en denken over het verhaal van Kerstmis niet de Kerstman Kerstmis maar Jezus Kerstmis. Misschien waren het de afbeeldingen van de geboorte van Christus op de kerstkaarten die ik zag (ik mis het krijgen van kerstkaarten), maar op de een of andere manier had ik een prachtig beeld in mijn gedachten van een koele, sterrennacht met een licht dat op een baby in een stal scheen . Ik was dankbaar. Ook al zei ik het niet op een 8-sporencassette, ik was echt dankbaar.
Mijn enige herinneringen aan het ontvangen van cadeautjes waren een knuffeldier dat mijn overgrootmoeder maakte, een knuffelpandabeer waar ik dol op was en een pop die me de stuipen op het lijf joeg. Vóór de videorecorder konden kinderfilms in albums worden opgeslagen, zodat u ze kunt beluisteren. Ik luisterde graag naar ze in het donker.
Ook al is Kerstmis magisch voor volwassenen, het is niet zo magisch voor hen. Jammer dat kerst pas in september begint. Het doodt Kerstmis, Dag van de Arbeid, Halloween en Thanksgiving. Het is te commercieel en is wanhopig geworden. Binnenkort laat je munten in emmers vallen bij winkels met grote dozen in plaats van bij het Leger des Heils.
Ik geloof nog steeds dat de magie van Kerstmis niet volledig is vernietigd door het kapitalisme. Ik zie nog steeds de magie in de ogen van mijn zoons. Hij gelooft, en dat is het beste cadeau dat ik dit jaar zal krijgen.
Al het beste voor Kerstmis!
Onze kerstboom 1975.
